شکر خدا که نام علی در اذان ماست*ما شیعهایم وحب علی هم از آن ماست

ما شیعه  زاده ایم و خدا را هزار شکر*این شیعه زادگی شرف خاندان ماست

غدیر یعنی کسانیکه عقب مانده اندبرسند،وکسانیکه جلو رفته اند وکسانیکه

هستند بصیرت داشته داشته باشند تا با ولایت حرکت کنیم

اوصاف علی به هر زبان باید گفت*این ذکربه پیدا ونهان بایدگفت

درجشن ولیعهدی مسعود علی*تبریک به صاحب الزمان باید گفت

امام رضا(ع):همانا غدیر در آسمانها شناخته شده تر از روی زمین است.

در عید غدیرخم چو پیمان بستند*تا آخر عمر عهدشان نشکستند

بر روح بلند پایمردان صلوات*لعنت به جماعتی که آن بگسستند

غدیر کربلای عوام بود وکربلا غدیر خواص، در غدیر با آنکه بیعت گرفته شد جفاشد،ولی در کربلا با اینکه بیعت برداشته شد وفا شد

امام باقر علیه السلام : از بلاهاى کمرشکن که پشت انسانرا خم کند همسایه بد است ، اگر خوشرفتارى و کارى نیکى ببیند پنهان کند و اگر بدى از انسان ببیند فاش کند.  اصول کافى جلد 4 صفحه  493

زراره از حضرت باقر (ع ) حدیث کند که فرمود: بگو (دعائى را که ترجمه اش چنین است ): ((بار خدایا از تو خواهم هر خوبى را که دانشت آن را فرا گرفته ، و به تو پناه برم از هر بدى که دانشت آن را احاطه کرده ، بار خدایا از تو خواهم عافیت خود را در همه کارهایم ، و پناه برم به تو از خوارى و رسوائى دنیا و از عذاب آخرت )). اصول کافى جلد 4 صفحه 369

على احمسى از حضرت باقر علیه السلام حدیث کند که فرمود: به خدا سوگند از گناه نجات نیابد (و رها نشود) جز کسى که بدان اعتراف کند.
گوید: و نیز آن حضرت علیه السلام فرمود: در توبه پشیمانى کافى است . اصول کافى جلد 4 صفحه 157

 امام باقر (ع) : قصد مسافرت داشت پدر گرامیش حضرت سجاد (ع) در ضمن سفارشهای خود به او فرمود : فرزند عزیز از رفاقت و آمیزش با احمق بپرهیز و از او دوری کن و از بحث و مذاکره با او اجتناب نما سپس در بیان مراتب کوته بینی و نارسائی فکر احمق فرمود : اگر سخن بگوید حماقت نادانیش او را رسوا خواهد کرد اگر سکوت کند نارسائی عجزش ظاهر می گردد اگر به کاری دست بزند آنرا خراب می کند اگر رازی به وی سپرده شود افشا می نماید نه دانش خودش او را بی نیاز میکند و نه از دانش دیگران بهره مند می گردد اندرزگویی خود را اطاعت نمیکند و رفیق خود را راحت نمی گذارد مادرش مرگ او را دوست دارد تا در عزایش گریه کند و زنش آرزوی جدایی وی را در مغز می پرورد ، همسایش تمنا دارد که از منزل او دورباشد و همنشینش از ترس مجالس با او در تنهایی و سکوت به سر می برد موقعی که احمق در مجلس دیگران شرکت می کند اگر حضار محضر از او بزرگتر باشند همه آنه را عاجز می کند و اگر از وی کوچکتر باشند با رفتار و گفتار احمقانه خود آنان را گمراه می کند.              الحدیث جلد 3 صفحه 365

 امام باقر (ع) فرمودند : به حضرت سجاد (ع) گفته شد مرگ چیست؟ امام (ع) در جواب فرمود: مرگ برای افراد با ایمان مانند کندن لباس چرکین وگشودن قید و زنجیرهای سنگین است.                الحدیث جلد 3 صفحه 182

امام باقر (ع) فرموده است : از رسول اکرم (ص) سوال شد ؟ چه کسی بزرگترین حق را به آدم دارد ؟ فرمود: پدر و مادر .     الحدیث جلد 3 صفحه 339

 امام باقر (ع) : هیچ فضیلتی به قدر جهاد ارزش معنوی ندارد و هیچ جهادی مانند مجاهده در راه غلبه بر هوای نفس نیست .الحدیث جلد 3 ص 307

 ابراهیم همدانی می‌گوید درباره ازدواج نامه‌ای به امام باقر (ع) نوشتم. حضرت به خط خود جواب داد که رسول اکرم (ص) فرموده است: با کسی که از اخلاق و دینش رضایت دارید ازدواج کنید و خودداری شما از وصلت با او باعث فساد و فتنه بزرگ در جامعه خواهد شد. الحدیث جلد 3  صفحه 392
امام باقر (ع) فرموده است : از رسول اکرم (ص) سوال شد ؟ چه کسی بزرگترین حق را به آدم دارد ؟ فرمود : پدر و مادر . الحدیث جلد 3 صفحه 339

امام باقر (ع) : در تفسیر آیه «و قولوا للناس حسنا» فرموده است: درباره مردم آنرا بگویید که دوست دارید مردم در حق شما بگویند.  الحدیث جلد 3 صفحه 298

امام باقر (ع ) : از اندرزهای لقمان حکیم به فرزندش این بود که فرزند عزیز ، کسی که با گناهکار شریک شود راه ناپاکی را از وی یاد می گیرد ، کسی که مجادله را دوست داشته باشد مورد فحش و دشنام واقع می شود، کسی که در جایگاه های و مکانهای بدنام قدم بگذارد متهم خواهد شد ، کسی که با رفیق بد همگام گردد از فساد اخلاق سالم نمی ماند ، کسی که مالک زبان خود نباشد سرانجام پشیمان خواهد گشت. الحدیث جلد 3 صفحه 98

امام باقر (ع) فرمودند : اولین کسانی که به بهشت وارد میشوند اهل معروفند ، و اولین کسانی که به دوزخ میروند اهل منکرند.  وسائل الشیعه جلد 11 صفحه 523 حدیث 10

امام باقر (ع) فرمودند : نخستین کسی که دروغگو را تکذیب کند ، خداوند بزرگ است ، سپس دو فرشته که همراه اویند ، سپس خود او هم میداند که دروغگوست.  اصول کافی جلد 4 صفحه 36

امام باقر (ع) فرمود : هنگامیکه نوح نزد پروردگار خود دست به دعا برداشته و بر قوم خود نفرین کرد شیطان ( خدای لعنتش کند ) به نزد نوح آمد و گفت : ای نوح تو را بر من حقی است که میخواهم تلافی اش کنم ، نوح گفت : به خدا قسم بر من بسی ناگوارست که مرا بر تو حق نعمتی باشد چه حقی به تو دارم ؟ گفت : آری به قوم خود نفرین کردی و همه را غرق نمودی و دیگر کسی که من گمراهش کنم باقی نماند و هم اکنون دوران استراحت من است تا نسل دیگری به وجود آید و من گمراهشان نمایم ، نوح به شیطان گفت : آنچه میخواهی که به پاداش این خدمت !!! بدهی چیست ؟ گفت : در سه جا به یاد من باش که نزدیک ترین حالات من به بنده خدا در یکی از این سه مورد است : 1- به هنگام خشم به یاد من باش ( که هنگامی که خشمگین میشوی وسوسه ات میکنم که خشم تو را به هر جنایتی وادار کند { که دیده میشود در دعواها و زد و خوردها که رخ میدهد طرفین دعوا بر اثر لحظه ای خشم و تسلط نداشتن بر خشم خود طرف مقابل را با چاقو و غیره به قتل می رسانند و همه این کارها بر اثر این است که خشم خود را کنترل نکرده است ، چند حدیث از شاه ولایت علی (ع) در باره غضب و خشم  :   مولا علی (ع) : خاموش کردن آتش خشم برای کسی میسر است که از روی حقیقت دشمنهای درونی را در دل بمیراند و ضمیر خود را از کینه و بد خواهی دیگران پاک کند .  الحدیث جلد 2 صفحه 289   __  مولا علی (ع) : در کشاکش انگیزه‌های شهوت و غضب، عقل بشر تیره و تار می‌شود و فروغ خود را از دست می‌دهد. الحدیث جلد 2  صفحه 208   __   مولا علی (ع) : دشمن‌ترین دشمنان آدمی غضب و شهوت او است. آن کس که بتواند این دو غریزه سرکش را مهار کند و آنها را به فرمان خود درآورد ، مقام عظیمی دارد و می‌تواند به اوج انسانیت برسد. الحدیث جلد 2  صفحه 19   __    مولا علی (ع) : غضب آتشی است مشتعل ، کسی که خشم خود را فرو نشاند ( خشم خود را نگه دارد ) ، آن آتش مشتعل را خاموش کرده است و آن کس که غضب را به حال خودش آزاد گذارد ، ( خشم خود را نگه ندارد ) خود اولین کسی است که در شعله ها ی آن خواهد سوخت .     الحدیث جلد 1 صفحه 1  ) 2- هنگامیکه میان دو نفر قضاوت کنی به یاد من باش ( که در این هنگام  وسوسه ات میکنم که قضاوت به حق نکنی ) 3-هنگامی که با زنی ( نامحرم ) به خلوت نشسته ای و هیچ کس دیگر با شما نیست به یاد من باش( که در این موقع  وسوسه ات میکنم که به گناه بیفتی ).   خصال شیخ صدوق جلد 1 صفحه 150

حضرت باقر (ع) از پدرش و او از امام حسین (ع) روایت کرده که امیرالمومنین سلام الله علیه در ضمن خطبه فرمود : ای مردم شرافتی بالاتر از اسلام ، و عزتی بالاتر از تقوا و پرهیزگاری ، و پناهگاهی استوارتر از ورع ، و شفیعی رستگارتر از توبه و انابه ، گنجی سودمند تر از علم و دانش و فضیلت نیست. عزتی بالاتر از بردباری ، و حسبی بهتر از ادب ، و مشقتی سخت تر از غضب و تند خویی ، و زیبایی بیشتر از عقل ، و بدی بدتر از دروغ ، و نگهداری نگهدارنده تر از سکوت ، و لباسی زیباتر از عافیت ، و غائبی نزدیک تر از مرگ نیست. ای مردم هرکس که در روی زمین راه میرود در درون زمین جای خواهد گرفت ، گردش شب و روز با سرعت و شتاب طومار زندگی انسان را در هم می پیچد ، هر صاحب حیاتی در روی زمین نیرویی دارد ، و هر موجود زنده ای خوراکی برای آنها مهیا شده است ، و تو ای بشر خوراک مرگ هستی ، و اگر آدمی از سپری شدن ایام زندگی درس عبرت میگرفت از آماده شدن برای مرگ غفلت نمیکرد ، هیچ ثروتمندی به وسیله مال خود از مرگ رهایی پیدا نمیکند ، و نه فقیری به خاطر فقرش. ای مردم هرکس از خداوند بترسد دست از ظلم و ستم برمیدارد ، و هرکس در سخن گفتن مراعات نکند سرانجام به فحش و هذیان خواهد کشید ، و هرکس خیر را از شر و بد را از خوب تشخیص ندهد مانند چهارپایان است ، مصیبت های دنیا در برابر فقر و تهیدستی روز قیامت بسیار حقیر است و چه اندازه مردم از واقعیات بی اطلاع میباشند. شما ای مردم از کثرت گناه و نافرمانی خود را به ناآشنائی زده اید ، و از راه خدا و حقیقت خود را دور ساخته اید ، آسایش همواره با رنج و محنت ، و سختی و مشقت با نعمت و فراخ زندگی قرین است و آدمی هرگز در یک حال نخواهد ماند ، شَری که دنبالش بهشت جاوید باشد آن در حقیقت شر نیست ، و خیری که پایان آن دوزخ باشد آن خیر حقیقی و واقعی نخواهد بود ، هر نعمتی در برابر بهشت حقیر ، و هر بلائی غیر از جهنم عافیت است.   کِتابُ المَواعِظ شیخ صدوق  101 الی 104  

حضرت باقر علیه السلام فرمود: چون قائم ما قیام کند خداوند دست رحمتش را بر سر بندگان گذارد پس عقولشان را جمع کند ( تا پیروى هوس نکنند و با یکدیگر اختلاف نورزند) و در نتیجه خردشان کامل شود (متانت و خود نگهداری‏شان کامل شود).  اصول کافى جلد 1 صفحه: 29

امام باقر و امام صادق علیهماالسلام فرمودند: چون آن مردم کردند آنچه کردند، (در خانه اش را آتش زدند و على علیه السلام را بمسجد بردند) فاطمه علیها سلام به عمر  فرمود: همانا بخدا اى پسر خطاب ! اگر من از رسیدن بلا به بى گناهان کراهت نداشتم ، مى فهمیدى که خدا را سوگند مى دادم و او را زود اجابت کننده مى یافتى (یعنى من نفرین مى کردم و بزودى بلا نازل مى شد و ترا و بى گناهان را شامل مى گشت ولى نمى خواهم بى گناهان به آتش تو بسوزند).  اصول کافى جلد 2 صفحه 358

امام باقر علیه السلام فرمود: در رسولخدا صلى اللّه علیه وآله سه چیز بود که در هیچکس جز او نبود. 1 سایه نداشت (زیرا نور او تحت الشعاع خورشید نمى گشت ) 2 از راهى نمى گذشت جز آنکه هر کس ‍ بعد از دو روز و سه روز از آنجا مى گذشت بواسطه بوى خوشش ‍ مى فهمید پیغمبر (ص) از آنجا عبور کرده است . 3 از هیچ سنگ و درختى عبور نمى کرد، جز آنکه براى او سجده مى کرد. (و این سجده به عنوان احترام بوده نه عبادت و معنوى بود نه ظاهرى نظیر تسبیح موجودات خدا را).  اصول کافى جلد 2 صفحه 329

امام باقر علیه السلام راجع به این قول خداى تعالى : ((شما گفتار مختلفى دارید فرمود (درباره امر ولایت ) منصرف شود از آن هر که باید منصرف شود 9 سوره 51 )) هر کس از ولایت ( اهل بیت ع ) منصرف شود، از بهشت منصرف گردد.  اصول کافى جلد 2 صفحه 292

امام باقر علیه السلام راجع به قول خداى تعالى : ((طبقه ایرا بعد از طبقه دیگر مرتکب شوید 19 سوره 84 )) فرمود: اى زراره ! مگر این امت بعد از پیغمبر خود طبقه اى را بعد از طبقه دیگر نسبت بامر فلان و فلان و فلان مرتکب نشد؟ (یعنى این امت هم قدم خود را جاى قدم امتهاى سابق گذاشت و بعد از پیغمبر خویش خلیفه برحق را رها کرد و دنبال گوساله و سامرى و فلان و فلان رفت. )اصول کافى جلد 2 صفحه 281

امام باقر علیه السلام راجع بقول خداى تعالى : ((بگوئید به خدا و آنچه بسوى ما نازل شده ایمان آوردیم )) فرمود: مقصود از این خطاب على علیه السلام و فاطمه و حسن و حسین است ، و پس از ایشان درباره ائمه علیهم السلام جاریست ، سپس گفتار خدا متوجه مردم مى شود و مى فرماید: ((پس اگر ایمان آوردند (یعنى مردم ) به آنچه شما ایمان آورده اید (مقصود على و فاطمه و حسن و حسین و ائمه علیهم السلام اند) هدایت یافته اند و اگر رو گردان شدند، ایشان در راه خلاف و دشمنى هستند 131 سوره 2)). اصول کافى جلد 2 صفحه 281

امام باقر علیه السلام درباره قول خداى عزوجل ((و اگر آنها تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارشان بر آنها نازل شده بپا دارند 66 سوره 5 )) فرمود: آنچه نازل شده ولایت است .  اصول کافى جلد 2 صفحه 278

امام باقر علیه السلام درباره قول خدایتعالى : ((بگو من از شما براى پیغمبرى مزدى به جز مودت خویشاوندان نمى خواهم 23 سوره 42 )) فرمود: خویشاوندان ، ائمه علیهم السلام هستند.   اصول کافى جلد 2 صفحه 279

سالم حناط گوید: به امام باقر علیه السلام عرضکردم : به من خبر دهید از قول خداى تبارک و تعالى : ((جبرئیل قرآنرا به لغت عربى واضح بر دل تو فرود آورد، تا از بیم دهندگان باشى 194 سوره 26 )) فرمود: آن ولایت امیرالمؤ منین علیه السلام است .  شرح : یعنى قرآن که براى بشارت و انذار مردم نازل شده است ، جز با ولایت على علیه السلام که به معنى معرفت و دوستى و پیروى آن حضرتست به نتیجه نرسد، زیرا قرآن کتابیست صامت و آنرا مفسر و مبینى لازمست که معنى واقعى و حقیقتش را باز گوید و گفتار و رفتارش قرین و همدوش ‍ قرآن باشد و او همان امیرالمؤ منین علیه السلام است که پیغمبر صلى اللّه علیه وآله او را با قرآن قرین فرموده.   اصول کافى جلد 2 صفحه 276

امام باقر علیه السلام به سلمة بن کهیل و حکم بن عتیبه (که هر دو زیدى مذهب و ملعون امام بودند) فرمود: بمشرق روید و بمغرب روید، علم درستى جز آنچه از ما خانواده تراوش کند، پیدا نکنید.  اصول کافى جلد 2 صفحه 251

محمد بن مسلم گوید: شنیدم امام باقر علیه السلام مى فرمود: نزد هیچکس از مردم مطلب حق و درستى نیست و هیچیک از مردم به حق قضاوت نکند. جز آنچه از خاندان ما بیرون آید و هنگامى که امور مردم متشتت و پراکنده گردد، خطا از آنها و صواب از على علیه السلام است (یعنى وقتى گفتار و عقیده مردم بر خلاف گفتار و عقیده على علیه السلام باشد، همه آنها بر باطل و على بر حق است و پیداست که فرزندان معصوم على علیه السلام هم مو به مو از پدر خود تبعیت کنند و این حکم درباره آنها هم جاریست ).  اصول کافى جلد 2 صفحه 250

زراره گوید: خدمت امام باقر علیه السلام بودم که مردى از اهل کوفه از آنحضرت راجع به قول امیرالمؤ منین علیه السلام : ((هر چه خواهید از من بپرسید هر چه از من بپرسید؛ به شما خبر دهم )) سؤ ال کرد، حضرت فرمود: هیچ کس علمى ندارد جز آنچه از امیرالمؤ منین علیه السلام استفاده شده ، مردم هر کجا خواهند بروند، به خدا علم درست جز اینجا نیست و با دست اشاره به خانه خود کرد (مقصود خانه وحى و نبوت است ، نه خصوص خانه ملکى آنحضرت ). شرح : ابن عبدالبر در کتاب استیعاب خود گوید: هیچکس از صحابه جز على بن ابیطالب نگفت ((هر چه خواهید از من بپرسید)) و احمد بن حنبل هم در مسندش این سخن را از سعید نقل مى کند.علامه مجلسى (ره ) در اینجا مى گوید: هر کس این ادعا را کرد رسوا شد، چنانکه موافق و مخالف اعتراف دارند. اصول کافى جلد 2 صفحه 251

سعد اسکاف گوید: خدمت امام باقر علیه السلام رهسپار شدم و مى خواستم اجازه ورود بگیرم که دیدم جهازهاى شتر در خانه صف کشیده و به ردیف است ، ناگاه صداهائى برخاست و سپس مردمى عمامه به سر شبیه سودانیها بیرون آمدند، من خدمت حضرت رسیدم و عرضکردم : قربانت ، امروز به من دیر اجازه فرمودى ، و من اشخاصى عمامه به سر دیدم بیرون آمدند که آنها را نشناختم ، فرمود: ندانستى آنها کیانند؟ عرضکردم : نه ، فرمود: آنها برادران جن شما هستند که نزد ما می آیند و حلال و حرام و مسائل دینى خود را از ما میپرسند.  اصول کافى جلد 2 صفحه 243

امام باقر علیه السلام مردم را در مکه دید که چه میکنند، سپس فرمود: کارهائى است مانند کارهاى جاهلیت ، همانا بخدا سوگند که چنین دستور ندارند، آنچه دستور دارند اینستکه : حج خود را انجام دهند و بنذر خود وفا کنند و نزد ما آیند و ولایت خود را بما خبر دهند و نصرت خویش را بر ما عرضه کنند. مقصود از نذر همان کشتن گوسفند و شتر است و یا نذریکه قبلا کرده که فلان عبادت را در اوقات حج بجا آورم و یا نذریکه اگر حج گزاردم چنین کنم .  اصول کافى جلد 2 صفحه 239

سدیر گوید: زمانیکه امام باقر علیه السلام وارد مسجدالحرام میشد و من خارج میشدم ، دست مرا گرفت و رو به کعبه ایستاد و فرمود: اى سدیر! همانا مردم ماءمور شدند که نزد این سنگها (کعبه ) آیند و گرد آن طواف کنند. سپس نزد ما آیند و ولایت خود را نسبت بما اعلام دارند، و همینست گفته خدا ((همانا من آمرزنده ام آنکه را ایمان آورد و کار شایسته کند و سپس رهبرى شود 82 سوره 20 )) آنگاه با دست به سینه اش اشاره کرد و فرمود: بسوى ولایت ما (رهبرى شود).سپس فرمود: اى سدیر: کسانیکه مردم را از دین خدا جلوگیر میشوند بتو مینمایم ، آنگاه به ابوحنیفه و سفیان ثورى که در آنزمان جلوگیر دین خدا بودند و در مسجد حلقه زده بودند، نگریست و فرمود: اینهایند که بدون هدایت از جانب خدا و سندى آشکار، از دین خدا جلوگیرى مى کنند، همانا این پلیدان اگر در خانه هاى خود نشینند، مردم بگردش افتند و چون کسیرا نیابند که از خداى تبارک و تعالى و رسولش به آنها خبر دهد، نزد ما آیند، تا ما به آنها از خداى تبارک و تعالى و رسولش خبر دهم . اصول کافى جلد 2 صفحه 239

فضیل گوید: امام باقر (ع) به مردمیکه گرد کعبه طواف میکردند، نگاه کرد و فرمود: در زمان جاهلیت اینگونه طواف میکردند. همانا مردم دستور دارند که گرد کعبه طواف کنند و سپس سوى ما کوچ کنند و ولایت و دوستى خود را بما اعلام دارند و یارى خود را نسبت بما عرضه کنند، سپس این آیه را قرائت فرمود: ((دلهاى برخى از مردم را متوجه ما گردان 36 سوره 14)). اصول کافى جلد 2 صفحه 238 ( شرح : از این روایت فهمیده میشود که حج کامل و درست آنست که حاج پس ‍ از پایان مناسک و اعمال حج و در زمان ائمه(ع)باید خدمت آنها رود و از حلال و حرام و اصول عقاید خود سؤ ال کند و تجدید عهد امر ولایت نماید وگر نه تنها بجا آوردن صورت اعمال حج بدون ولایت همان حج گزاردن مردم زمان جاهلیت است )

کامل تمار گوید : امام باقر (ع) فرمود : (( براستى که مؤ منان رستگارند 1 سوره 23 )) میدانى کیانند؟ عرض کردم : شما بهتر مى دانید، فرمود: براستى که مؤ منان تسلیم شوندگان رستگارند ، تسلیم شوندگان همان نجیبانند، پس مؤ من غریب است و خوشا به حال غریبان . ( یعنى چون مؤمن با تسلیم کمیاب است پس او غریب است ، زیرا هم اُنس ندارد و اُنس تنها با خداست )  اصول کافى جلد 2 صفحه 236

امام باقر علیه السلام درباره قول خداى تبارک و تعالى ((و هر که کار نیکى انجام دهد، براى او نسبت به آن نیکى افزائیم 22 سوره 42 )) فرمود: انجام دادن کار نیک ، تسلیم بودن نسبت به ما، و راست بودن به امام است و اینکه بر ما دروغ نبندد.  اصول کافى جلد 2 صفحه 236

امام باقر (ع) یا امام صادق (ع) فرمود : دو مرد داخل مسجد شدند که یکى عابد و دیگرى فاسق باشد، و از مسجد خارج شدند، در حالیکه مرد فاسق صدیق (مؤمن واقعى) شده بود و مرد عابد فاسق شده بود ، و این براى آن است که عابد داخل مسجد شد، در حالتی که به عبادتش ببالد و به آن بنازد و فکرش در آن باره باشد ولى فکر فاسق درباره ندامت و پشیمانى از فسقش ( گناهش ) ‍ باشد و از خداى عزوجل راجع به گناهانى که کرده آمرزش خواهد.  اصول کافى جلد 3 صفحه 428

امام باقر (ع) فرمود: در کتاب تورات در ضمن مناجات خداى عزوجل با موسى علیه السلام است : که : اى موسى خشم خود را از کسیکه تو را بر او مسلط ساخته ام بازگیر تا خشم خود را از تو باز گیرم .  اصول کافى جلد 3 صفحه 413

روایت شده که حضرت امام محمد باقر (ع) از پدران خود نقل نمود که رسول خدا (ص) میفرمود : مشکل ترین اعمال سه چیز است : معاونت و همراهی با برادران دینی و مال ، عدالت و انصاف با مردم از طرف خود ، در هر حال به یاد خدا بودن ؛ و روایت شده که آن حضرت میفرمود : چیزی با چیزی آمیخته و مخلوط نشد که بهتر باشد از آمیختن حلم و بردباری با علم و دانش.    انوارالبهیه صفحه 141

جاحظ در کتاب البیان و التبیین می نویسد : که محمد بن علی بن الحسین (ع) در دو کلمه تمام مصالح حال دنیا را جمع نمود و فرمود : {{ صلاح الجمیع المعایش و التعاشر ملاء مکیال ثلثان فطنة و ثلث تغافل }} صلاح و نیکویی تمام زندگیها و معاشرتها گنجایش ظرفی است که دو ثلث آن فطانت و زیرکی و یک ثلث آن چشم پوشی و تغافل است.     انوارالبهیه صفحه 141

امام باقر (ع) : کمال انسان ، تمام کمال در سه چیز است : فراگرفتن علم دین و شکیبایی در پیش آمدها و ناگواریها و اندازه نگه داشتن در زندگی.  انوارالبهیه صفحه 143

امام باقر (ع) : کسی را که خداوند موعظه کننده در خود او قرار نداده باشد ؛ موعظه و اندرزهای مردم هیچ سودی برای او نخواهد داشت.    انوارالبهیه صفحه 143

امام باقر (ع) : خدا را نشناخته کسی که نافرمانی او کند و سپس این دو شعر انشاد فرمود و معنی آن این است که : نافرمانی خداوند میکنی و اظهار دوستی با او می نمایی ؛ به جان تو قسم در میان کارها ؛ این کارها تازه و بدیع است ؛ اگر دوستی تو از راه صدق و راستی بود همانا فرمانبرداری او میکردی ؛ زیرا هر دوستی مطیع و فرمانبردار دوست خویش است.   انوارالبهیه صفحه 144

امام باقر (ع) : خواستن از نو دولتی که تازه مالی به چنگ آورده مانند درهمی است که در دهان افعی باشد تو به آن نیازمندی ولی به سبب آن افعی دچار خطر هستی.   انوارالبهیه صفحه 144

امام باقر (ع) : حیا و ایمان با یکرشته به هم متصلند ؛ چون یکی از آن در رفت ، دیگری به همراه او خواهد رفت.    انوارالبهیه صفحه 144

امام باقر (ع) : خلق نیکو و ملایمت طبع به هرکس داده شد ، خیر و راحتی به او داده شده است و در دنیا و آخرت حالش نیکو گردیده است و هرکس از این دو صفت محروم شد ، همان باعث رسیدن به هر بدبختی و بلیه است ؛ مگر کسی را که خداوند محفوظ دارد.  انوارالبهیه صفحه 145

 پند حضرت امام باقر (ع) به جابر : روزى آن حضرت از منزل خارج شد در حالى که می ‏فرمود : اى جابر! به خداى سوگند شب را اندوهناک و دل آشوب به صبح رساندم. پس عرض کردم : فدایت شوم اندوه و آشوب دلت براى چیست؟ براى این دنیا ؟ پس فرمود: نه اى جابر، بلکه اندوه نگرانى از آخرت است. اى جابر: هر که حقیقت خالص ایمان بر دلش وارد شود، از زرق و برق دنیا روى برتابد.
به راستى که زیبائى دنیا تنها بازى و سرگرمى است و به درستى که سراى دیگر همان زندگانى [ واقعى ‏] است.اى جابر! به تحقیق نیکو نیست که مؤمن بر زیبایى این سراى، دل بندد و اعتماد کند. آگاه باش که فرزندان دنیا ، اهل خود فراموشى، و بزرگ بینى و نادانیند و فرزندان آخرت همان مؤمنان، عمل‏ کنندگان و دورى گزینندگان از دنیایند، اهل دانش، تیزفهمى و مرد اندیشه و عبرت‏ گیرى و جستجوگرى هستند. از یاد خدا دل آزرده نمی ‏شوند. اى جابر آگاه باش! به راستى توانگران [راستین‏] همان پارسایانند. اندکى از دنیا بی ‏نیازشان سازد، خرجشان اندک است، اگر کار نیکوئى را فراموش کردى به یادت آرند و اگر کار نیکوئى را انجام دادى یاریت رسانند، هوس جوییها و لذت‏ طلبی ‏ها را پشت سر اندازند و بندگى پروردگارشان را فراروى خویش نهند، چشم‏ها را به راه نیکو و ولایت دوستان خدا دوزند، پس دوستدارشان شوند و ولایت ایشان را بپذیرند و از ایشان پیروى نمایند.  [اى جابر!] چنان در دنیا سکنى گزین که گوئى ساعتى در آن هستى و سپس راهى سراى دیگر خواهى شد یا که گوئى ثروتى است که به خواب بینى و بدان شاد و مسرور شوى ، چون از خواب برخیزى در کفت چیزى نباشد. من از آن رو برایت مثالى آوردم که در آن بیندیشى و اگر خداى توفیقت داد بدان عمل کنى.
اى جابر! آنچه از دین خدا و حکمتش به تو سپردم محفوظ دار و خویشتن را پند ده و بنگر که خداى در زندگیت چه جایگاهى دارد پس پیمان بازرسى خداى از تو هنگام بازگشت همان گونه است و بنگر اگر دنیا در نزد تو همان طور بود که من برایت توصیف کردم پس از آن روى گردان و به سراى دیگر توجّه کن که موجب خشنودى خداست؛ پس چه بسا حریصى بر کارى از کارهاى دنیا که به آن برسد و چون به آن دست یابد وبالش شود و سبب بدبختی ‏اش گردد و چه بسا کسى که بر کارى از کارهاى آخرت اکراه دارد و چون به آن رسد نیک بخت گردد.  تحف العقول-ترجمه حسن زاده، صفحه 507

یک اندرز
 روزى عده‏ اى از شیعیان، در نزد امام باقر علیه السّلام بودند و امام علیه السّلام، آنان را پند می ‏داد و [از گناهان‏] بر حذر می ‏داشت و حال آن که، آنان غافل بودند و سرگرم خویش ؛ این مطلب حضرت را خشمگین ساخت، پس کمى سر به زیر انداخت آنگاه سرش را بلند کرد و رو به آنان فرمود: به درستى که اگر گوشه‏ اى از سخن من، در قلب یکى از شما، جاى گرفته بود، همانا جان باخته بود.
هان! اى مجسمه های بی ‏روح و اى مگسهای بی چراغ ! گویا شما، چوب‏هاى تکیه داده شده بر دیوار و بت‏هاى دست ساخت، هستید. آیا طلا را از سنگ بر نمی ‏گیرید؟، آیا از نور تابان، پرتو نمی ‏گیرید؟ آیا لؤلؤ از دریا به دست نمی ‏آورید؟ سخن درست را از هر آن که گفت، بستانید هر چند خودش، بدان عمل ننماید. چرا که خداى می ‏فرماید: «به سخن گوش فرا می ‏دهند و بهترین آن را پیروى می ‏کنند» [زمر 39، آیه 18].
واى بر تو اى فریفته! آیا کسى را که به دو [چیز] ناپایدار می ‏دهى و او [چیز] پایدار می ‏بخشدت را شکر نمی ‏گزارى؟ یک درهم از بین می ‏رود و در برابرش ده تا هفتصد درهم که چندین برابرش است، از جانب بخشنده ‏اى ارجمند، باقى می ‏ماند، خداوند هنگام پاداش، به تو می ‏دهد. اوست که به تو غذا می ‏دهد و سیرابت می ‏کند و تو را می ‏پوشاند و تندرستت می ‏دارد و تأمینت می ‏کند و از آن کس که به هراس می ‏اندازدت حفظ می ‏کند و آن کس که در شب و روز، تو را نگهدارى می ‏کند و هنگام بیچارگى، پاسخت می ‏گوید و در آزمون‏گیرى از تو، خواهان رشد توست؛ گویا تو شب‏هاى گرسنگى و ترست را از یاد برده ‏اى که او را فراخواندى و او پاسخت داد، با نیکو احسانى که بر تو نمود، سپاسش را واجب ساخت؛ پس تو او را در میانه جمعى که به یادشان بودى فراموش کردى و در آنچه، فرمان داد، به مخالفت برخاستى. واى بر تو! به راستى که تو دزدى از دزدان گناه هستى. هر زمان که شهوت یا دست‏یازى به گناه، بر تو پیش آید، به سویش شتابى و با نابخردى خویش، بدان گناه، پردازى و مرتکبش شوى چنان که گویى تو در دید خدا نیستى و یا گویى خدا در کمین تو نیست. اى جویاى بهشت! چقدر خوابت طولانى و مرکبت آهسته و همّتت ضعیف و ناتوان است. پس خدا را [شگفتا] از این خواهنده و درخواست. و اى آتش گریز! چه شتابان مرکبت را به سوى دوزخ، می ‏تازانى و چه پرتلاش اسباب فرورفتن در آتش را گرد هم می ‏آورى.
بدین گورها نگاه کنید که همانند سطرهایى در پیشگاه خانها رقم خورده ‏اند [و آرمیده ‏اند]، خطوط گورهاشان نزدیک هم و مزارشان در کنار یک دیگر ولى دیدارشان دور از هم است. آباد نمودند و خراب کردند. [در گرد هم‏] آرام گرفتند و پراکنده گشتند، سکنى گزیدند و بی ‏قرار گردیدند، اقامت گزیدند و راهى شدند؛ پس چه کسى شنیده است نزدیکى دور را و دورى نزدیک را و بنیانى ویران و آرامى بیمناک و مقیمى بی ‏قرار و ماندگارى راهى شده را جز از اهل قبور؟
اى فرزند سه روزه [دنیا]: روزى که در آن زاده شدى و روزى که در گور فرو افتادى و روزى که از گور به نزد پروردگارت درآیى.
واى چه روز بزرگ [و هولناکى‏] است. اى نیکو قامتان و اى اشتران آرام گرفته در کنار آبشخور! چرا من تن شمایان را آباد و دل‏هایتان را ویران می ‏بینم. هان! به خداى سوگند اگر آنچه را که باید ملاقات کنید، و آنچه را که به آن باز خواهید گشت، به چشم ببینید، بی ‏تردید خواهید گفت: «کاش بازگردانده می ‏شدیم و [دیگر] آیات پروردگارمان را تکذیب نمی ‏کردیم و از مؤمنان می ‏شدیم» [انعام 6، آیه 27].
آن بزرگ گوینده فرمود: « [ولى چنین نیست‏] بلکه آنچه را پیش از این نهان می ‏داشتند براى آنان آشکار شده است و اگر هم بازگردانده شوند قطعا به آنچه از آن منع شده بودند برمی ‏گردند و آنان دروغ گویند» [انعام 6، آیه 28].   تحف العقول-ترجمه حسن زاده، صفحه 515

ادامه مطلب...

امام باقر(ع) : از رسول اکرم (ص) حدیث کرده است که فرمود : صبح کن و روزت را بگذران که یاعالم باشی یا علم آموز و بپرهیز از اینکه عمرت در لذائذ غفلت زا و کامجوئی های زیان بخش سپری گردد.  الحدیث جلد1 صفحه 54

 امام باقر(ع) : طبیعت بشر با شهوت و میل و حرص و ترس و خشم و لذت آمیخته شده است ، جز آنکه در بین مردم کسانی هستند که این پیوند و کشش طبیعی را با نیروی تقوی و حیاء و تنزه مهار کرده اند. موقعیکه نفس متجاوزت ، تو رابه گناه می خواند به آسمان با عظمت و کیهان حیرت زا نگاه کن و از خداوند بزرگی که جهان را آفریده و بر آن حکومت می کند بترس و از گناه خودداری کن ، اگر از خداوند توانا خوف نداری به زمین نظر افکن شاید از حکومت بشری و افکار عمومی شرم کنی و مرتکب معصیت نشوی ، اگر جرات و جسارتت به جایی رسیده که نه از حکومت الهی میترسی و نه از مردم زمین شرم داری خود را از صف انسانها خارج بدان و درعدد بهائم و حیوانات به حساب آور.  الحدیث جلد 1 صفحه 71

امام باقر(ع) از رسول اکرم (ص) حدیث کرده است که : اسلام دین محکم و قوی خداوند است ، راه مستقیم آن را با مدارا بپیمایید و تندروی ننمائید. الحدیث جلد 1 صفحه 92

امام باقر (ع ) : از اندرزهای لقمان حکیم به فرزندش این بود که فرزند عزیز ، کسی که با گناهکار شریک شود راه ناپاکی را از وی یاد می گیرد ، کسی که مجادله را دوست داشته باشد مورد فحش و دشنام واقع می شود ، کسی که در جایگاههای و مکانهای بدنام قدم بگذارد متهم خواهد شد ، کسی که با رفیق بد همگام گردد از فساد اخلاق سالم نمی ماند ، کسی که مالک زبان خود نباشد سرانجام پشیمان خواهد گشت. الحدیث جلد 3 صفحه 98

حضرت باقر (ع) : خداوند از مردم خواستار دو فضیلت است: 1- به نعمت‌ها اقرار کنند تا بر آن بیفزاید، 2- به گناهان اعتراف نمایند تا آنها را ببخشد. الحدیث جلد 2  صفحه 182

 امام باقر (ع) : هر بنده‌ای از بندگان خدا روش گمراه‌کننده‌ای را بین مردم بنیان نهد، برای او گناهی همانند گناه کسانی است که مرتکب آن عمل شده‌اند، بدون آن که از گناه عاملین آن کاسته شود. الحدیث جلد 2  صفحه 155

 امام باقر (ع) : از اندرزهای لقمان حکیم به فرزندش این بود که فرزند عزیز، کسی که با گناهکار شریک شود راه ناپاکی را از وی یاد می‌گیرد، کسی که مجادله را دوست داشته باشد مورد فحش و دشنام واقع می‌شود، کسی که در جایگاه‌های بدنام قدم بگذارد متهم خواهد شد، کسی که با رفیق بد همگام گردد از فساد اخلاق سالم نمی‌ماند، کسی که مالک زبان خود نباشد سرانجام پشیمان خواهد گشت. الحدیث جلد 2  صفحه 131

امام باقر (ع) : دنیا بازاری از بازارها است. گروهی از این بازار خارج می‌شوند، کالای نافع و سودبخش می‌برند و بعضی با متاع مضر و زیان‌بار از این بازار بیرون می‌روند. الحدیث جلد 2  صفحه 39

  امام باقر (ع) : در دل هیچ انسانی کبر(تکبر) وارد نمی شود مگر آنکه عقلش به همان اندازه ناقص می شود ، خواه کم باشد یا زیاد . الحدیث جلد 2 صفحه 319

 امام باقر (ع) به جابر جعفی فرمود : ای جابر آگاه باش ، زمانی از دوستان ما به حساب می آیی که اگر تمام اهل یک شهر بگویند که تو مرد بدی هستی (یا انتقادت گویند ) سخن آنان غمگین و متاثرت نکند ، و اگر همه آنان گفتند تو مرد شایسته و خوبی هستی مسرور و خوشحالت ننماید (خوشحال نشوی ) بلکه اعمال و رفتارت را به کتاب خدا عرضه کن ، اگر دیدی کردار و گفتارت مانند قرآن است و در راه قرآن قدم بر می داری حرامهایش را ترک می کنی و خواسته های آن کتاب مقدس را با علاقه و میل انجام می دهی و از کیفر هایی که در راه آن آمده خائف و ترسانی در روش خود پابرجا و شادمان باش و بدان که گفته های مردم به تو زیانی نمی رساند ( خوشحال باش که پشت سرت حرف می زنند ، زیرا گناهان تو را به حساب آنها می نویسند و ثوابهایش را به حساب تو ) ولی اگر کارها و رفتارت مخالف قرآن بود و بر خلاف کتاب خدا قدم بر می داری ، چه چیز تو را از خودت غافل و بی خبر ساخته است .الحدیث جلد 2 صفحه 386

امام محمد باقر (ع) : پدرم فرمود : چهار صفت در هرکس باشد اسلامش کامل و گناهش آمرزیده است و هنگام مرگ خدا از او راضی خواهد بود : 1.چون با مردم پیمانی بندد برای خدا به عهدش وفا کند.2.زبانش راستگو باشد.3.از کاری که نزد خدا یا در نظر مردم زشت است شرم کند.4.اخلاقش با زن و فرزندش خوش باشد.نصایح صفحه 197 الی 198

امام باقر (ع) : بخدا که در آسمان هفتاد صف از ملائکه است اگر تمام مردم روی زمین جمع شوند که یک صف از آنها را بشمارند نتوانند و آن فرشتگان همگی ولایت ما (ائمه(ع) )را معتقدند. اصول کافی جلد 2 صفحه 320

امام باقر (ع) : حکایت شخص حریص به دنیا حکایت کرم ابریشم است که هرچه بیشتر بر خود تند راه بیرون آمدنش دورتر شود تا آنکه از غصه بمیرد. اصول کافی جلد 3 صفحه 202

امام باقر (ع) : چون دو مومن بهم بر خورند و مصافحه کنند خدا به آنها رو کند و گناهان از چهره آنها بریزد تا از یکدیگر جدا شوند. اصول کافی جلد 3 صفحه 264

 امام باقر (ع) : از وعده های حتمی خدا قیام قائم ما است . هرکس در این گفتار شک و تردید به خود راه دهد خدا را به حال کفر و انکار ملاقات میکند.   کتاب بحارالانوار جلد 51 صفحه 140

فضیل گوید از حضرت امام باقر (ع) پرسیدم : آیا برای ظهور امام زمان (عج) وقتی تعیین شده است ؟ امام سه بار فرمودند : آنان که برای ظهور امام زمان تعیین وقت میکنند دروغ می گویند.  کتاب بحارالانوار جلد 52 صفحه 103

امام باقر (ع) : به خدا که محبوبترین اصحابم نزد من پرهیزکارتر و فقیه تر و حدیث نهان دارتر آنها است و بدترین و مبغوضترین اصحابم نزد من کسی است که هرگاه حدیثی را شنود که بما نسبت دهند و از ما روایت کنند آنرا نپذیرد و بدش آید و انکار ورزد و هرکه را به آن معتقد باشد تکفیر کند در صورتیکه که او نمی داند شاید آن حدیث از ما صادر شده و به ما منسوب باشد و او به سبب انکارش از ولایت ما خارج شود.   اصول کافی جلد 3 صفحه 317

امام باقر (ع) : بهترین عبادت عفت شکم و فرج است. اصول کافی جلد 3 صفحه 125

امام باقر (ع) : خوشا به حال کسی که محضر مهدی (عج) را درک کند و در خدمت او باشد.    کتاب بحارالانوار جلد 51 صفحه 137

امام باقر (ع) : دعایی که بیشتر امید استجابت آن میرود و زودتر به اجابت می رسد دعا برای برادر دینی است در پشت سر او ( در غیاب او ) اصول کافی جلد 4 صفحه 269

امام باقر (ع) : چیزی دل را بیشتر از گناه فاسد نکند دل که آلوده به گناه شد مغلوب آن گردد تا وارونه شود.  امالی شیخ صدوق مجلس شصت و دوم صفحه 397

امام باقر (ع) : خدای عزوجل برای بدی قفلهائی قرار داده و کلیدهای آنها را شراب قرار داده و دروغ بدتر از شراب است. اصول کافی جلد 4 صفحه 35   شرح : اگر همه بدیها را در یک جا جمع کنید (مانند اتاق) کلید آن شراب است یعنی اگر شراب بخوری همه گناهان را انجام می دهی دروغ بدتر از شراب است.

امام محمد باقر (ع) : موسیقی از جمله گناهانی است که خدا بر آن وعده آتش داده و بعد ایشان آیه زیر را خواند(سوره لقمان آیه 6 ) بعضی از مردمان کسانی هستند که می خرند سخن لهو و باطل و غافل کننده از خدا را تا گمراه سازند مردم را از راه خدا و استهزاء می کنند به راه خدا و دین حق . برای آن گروه مهیا شده است عذابی خوار کننده. عین الحیوة صفحه 228

امام محمد باقر (ع) : شخصی از امام (ع) راجب موسیقی سوال پرسید : حضرت فرمودند اگر حق و باطل جدا از هم باشند و مشخص شده باشد موسیقی در کدام طرف خواهد بود : آنشخص گفت در طرف باطل و نادرست . امام (ع) فرمودند : درست گفتی. عین الحیوة صفحه 229

امام باقر (ع) : ای جابر زکات روزی انسان را زیاد میکند.  بحارالانوار جلد 78 صفحه 183

امام باقر (ع) : دروغ گفتن باعث خرابی ایمان است. ارشاد القلوب جلد 2 صفحه 236

حضرت باقر (ع) : امام باقر (ع) فرمود : که پدرم حضرت سجاد (ع) به فرزندان خود می فرمود : بپرهیزید از دروغ گفتن چه در امر کوچک چه در امر بزرگ خواه جدی و خواه به شوخی زیرا کسی که دروغ کوچک می گوید بر گفتن دروغ بزرگ جرات پیدا می کند مگر نمی دانید که حضرت رسول (ص) می فرمود : پیوسته بنده راست می گوید تا خدا او را راستگو می نویسد و بنده ای پیوسته دروغ می گوید تا خدا او را کذاب ( دروغگو ) می نویسد.  ارشاد القلوب جلد 2 صفحه 236

امام باقر (ع) : هرچیزی بهاری دارد ، و بهار قرآن ماه رمضان است.  معانی الاخبار جلد 2 صفحه 70

امام باقر (ع) : از دروغ کوچک و بزرگ ، جدی و شوخی بپرهیزید ، زیرا آن کسی که در مساله ای کوچک دروغ گفت به گفتن دروغ بزرگ نیز جرات پیدا می کند ، آیا نمی دانید که رسول خدا (ص) فرمود : انسان پیوسته راست می گوید تا خدا او را صدیق و راستگو نویسد ، و پیوسته دروغ گوید تا خدا او را کذاب ( و دروغگو ) نویسد.  اصول کافی جلد 4 صفحه 35

امام باقر (ع) : دروغ ویران کننده ایمان است.   اصول کافی جلد 4 صفحه 36

ولید بن عقبه هجرى گوید: شنیدم حضرت باقر علیه السلام فرمود: به خدا سوگند هیچ بنده اى در دعا پافشارى و اصرار به درگاه خداى عزوجل نکند جز اینکه حاجتش را برآورد.  اصول کافى جلد 4 صفحه  224

ابو حمزه گوید: شندیدم از امام باقر علیه السلام که مى فرمود: همانا على (علیه السلام ) درى است که خداوند (بروى مردمان ) گشود، هر که داخل آن گردد مؤ من است ، و هر که از آن بیرون رود کافر است . اصول کافى جلد 4 صفحه 100

حضرت باقر (علیه السلام ) فرمود: هر که بنشیند در مجلسى که در آن به امامى از امامان دشنام گویند و مى تواند برخیزد و نکند خداوند ذلت را در دنیا بر او بپوشاند و در آخرت او را عذاب کند، و آن چیز نیکى که بدادن آن بر او منت نهاده (یعنى ) معرفت ما را از او بگیرد.اصول کافى جلد 4 صفحه 88

و نیز حضرت باقر علیه السلام فرمود: که در کتاب رسولخدا یافتیم (نوشته بود): هر گاه پس از من زنا پدیدار شود مرگ ناگهانى فراوان گردد، و هرگاه از پیمانه و ترازو کم شود، خداوند آنان را بقحطى و کمى (خوار و بار و سایر وسائل زندگى ) ماءخوذ دارد، و هرگاه از دادن زکاة دریغ کنند، زمین برکات خود را از زراعت و میوه ها و معادن همه آنها (از آنان ) دریغ کند، و هرگاه در احکام بنا حق حکم کنند همکارى در ستم و عدوان کنند (و بستم همدیگر دچار شوند) و چون پیمان شکنى کنند خداوند دشمنشان را بر آنان مسلط کند، و چون قطع رحم کنند خداوند اموال (و ثروتها) را در دست اشرار قرار دهد، و چون امر بمعروف و نهى از منکر نکنند و پیروى از نیکان اهل بین من ننمایند خداوند اشرار آنان را بر ایشان مسلط گرداند، پس نیکان آنها دعا کنند و مستجاب نشود. اصول کافى جلد 4 صفحه 81

امام باقر علیه السلام فرمود: پیوسته غم و اندوه گریبانگیر مؤ من باشد تا براى او گناهى بجا نگذارند.  اصول کافى جلد 4 صفحه  182

محمد بن مسلم گوید: از امام باقر علیه السلام شنیدم که میفرمود: چه بسیار خوب است حسنات (کارهاى نیک و شایسته ) بدنبال سیئات (کارهاى بد و گناهان ) و چه بسیار بد است سیئات در دنبال حسنات . اصول کافى جلد 4 صفحه  196

امام باقر علیه السلام فرمود: همانا خداوند بندگان خاصى دارد که از بلا آنها را نگهدارد، پس در عافیت آنان را زنده بدارد، و در عافیت روزیشان دهد، و در عافیت بمیراند و در عافیت زنده داشته ، و در عافیت در بهشت آنانرا سکونت دهد. اصول کافى جلد 4 صفحه  203

حضرت باقر علیه السلام فرمود: به خدا سوگند هیچ بنده اى در دعا پافشارى و اصرار به درگاه خداى عزوجل نکند جز اینکه حاجتش را برآورد. اصول کافى جلد 4 صفحه  224

حضرت باقر (ع ) فرمود: هیچ قطره اى نزد خدا محبوبتر نیست از آن اشکى که در تاریکى شب از ترس خدا بریزد و جز خدا چیز دیگرى بآن منظور نباشد. اصول کافى جلد 4 صفحه  234

حضرت باقر علیه السلام فرمود: خداى عزوجل از میان بندگان مؤ منش آن بنده اى را دوست دارد که بسیار دعا کند، پس بر شما باد به دعا از هنگام سحر تا زدن آفتاب زیرا آن هنگامى است که درهاى آسمان در آن هنگام باز گردد، و روزیها در آن تقسیم شود، و حاجتهاى بزرگ بر آورده شود. اصول کافى جلد 4 صفحه 228

حضرت باقر علیه السلام فرمود: نه به خدا سوگند هیچ بنده اى به درگاه خداى عزوجل اصرار نورزد جز اینکه خداوند دعایش را مستجاب کند. اصول کافى جلد 4 صفحه  224

حضرت باقر (ع ) فرمود: به حقیقت و راستى که خدا مردى بیابانى را با دو کلمه که با آنها بدرگاه خداوند دعا کرد آمرزید (و آن دو کلمه این بود که ) گفت : ((اللهم ان تعذبنى فاءهل لذلک انا، و ان تغفر لى فاءهل لذلک انت )) (یعنى بار خدایا اگر مرا عذاب فرمائى پس من سزاوار آنم ، و اگر بیامرزى پس تو شایسته آنى ) پس خداوند او را آمرزید.اصول کافى جلد 4 صفحه  371

حضرت باقر علیه السلام فرمود: رسول خدا (ص ) فرموده : اى گروه قرآن خوانان از خداى عزوجل بپرهیزید در آنچه از کتاب خود بشما داده است زیرا که من مسؤ لم و شما هم مسئول هستید، من از رساندن و تبلیغ رسالت مسئولم ، و شما از آنچه از قرآن و سنت من در بردارید مسئول هستید.اصول کافى جلد 4 صفحه  408

امام باقر (ع ) مى فرمود: یاران خود را بزرگ شمارید و احترامشان کنید و برخى از شما بر برخى دیگر هجوم نبرید، و بهم زیان نزنید و بر هم حسد نورزید و از بخل بپرهیزید تا از بندگان با اخلاص ( و شایسته )خدا باشید. اصول کافى جلد 4 صفحه  450

حضرت باقر (ع ) فرمود: اى صالح (ظاهر اینست که صالح نام ابوعدیس بوده ) پیروى کن از کسیکه تو را مى گریاند و اندرزت مى دهد، و پیروى مکن از آنکه تو را بخنداند و گولت زند، و بزودى همگى بر خدا درآئید و بدانید. اصول کافى جلد 4 صفحه  451

حضرت باقر (ع ) مى فرمود: خداى عزوجل آنکس که میان جمعى شوخى و خوشمزگى کند دوستش دارد در صورتیکه فحشى نباشد. اصول کافى جلد 4 صفحه  486

امام باقر (ع ) فرمود: هیچ بنده ئى چهل روز ایمانش را بخداى عزّوجلّ خالص نگرداند یا فرمود: هیچ بنده ئى ذکر خدا را چهل روز نیکو انجام ندهد جز آنکه خداى عزّوجلّ او را نسبت بدنیا زاهد سازد و درد و داروى دنیا را باو بنماید، پس حکمت را دلش ثابت کند و زبانش را بآن گویا سازد سپس تلاوت فرمود: (کسانیکه گوساله پرستیدند، بزودى خشم پروردگارشان با ذلت در زندگى دنیا بآنها برسد، افترا بندانرا اینگونه جزا مى دهیم 152 سوره 7) از اینرو هیچ بدعت گزارى را نبینى ، جز اینکه ذلیل است ، و هیچ افترا زننده بخدا و پیغمبر و اهل بیتش صلوات الله علیهم را نبینى جز اینکه ذلیل است . اصول کافى جلد 3 صفحه27

ویژه نامه سالروز ازدواج حضرت علی(ع)وفاطمه(س) 

بر اوج محبت علی اوجی نیست / در بحر بجز کرامتش موجی نیست
در کل ممالک و مذاهب به جهان / مانند علی و فاطمه زوجی نیست
                    سالروز نورانی ترین پیوند هستی مبارک

 چشمی ندیده در زمین در هر زمان مانندشان

خورشید و مه تبریک گو بر وصلت و پیوندشان

شادی زهرا و علی پیداست از لبخندشان

لبخندشان دارد نشان از خاطر خرسندشان

گل یاس رضا پرپر شد ،درجوانی چنان مادر شد

خون لبهای او میدیدند برای مردنش رقصیدند،

تابرند پیکرش را تا بام،ریسمان دور پا پیچیدند

شهادت دردانه ی امام رضا،که مانند علی اکبر امام حسین تشنه لب به شهادت رسید تسلیت باد

ویژه نامه شهادت امام جواد علیه السلام

اماجواد علیه السلام:اعتماد به خداوند تعالی بها هرچیز گران است وبه سوی هرچیزبلندی نردبان است

امام جواد علیه السلام:مومن محتاج است به سه خصلت:توفیق از حق تعالی،و واعظی از نفس خود که پیوسته او راموعظه کند،وقبول کنداز آنکه او را نصیحت کند.

* آن‌کس که موقعیت‌شناس نباشد (بصیرت نداشته باشد)، جریانات او را با خود می‌برد و به هلاکت می‌رساند.
* مراقب باش و از دوستی با افراد شرور دوری کن. چرا که آنها همانند شمشیرهای زهرآلود برّاق هستند، ظاهرشان زیبا و آثارشان زشت و خطرناک است.
* هر که کار زشتی را تحسین و تائید کند در عضویت آن سهیم خواهد بود.